Methode voor het testen van de hardheid van gesmede onderdelen

Methode voor het testen van de hardheid van gesmede onderdelen
Om de verwerkingsstress te verwijderen, de organisatie aan te passen, de korrel te verfijnen, voor het daaropvolgende snijden om goede omstandigheden voor te bereiden, na het smeden de verwerking om de juiste warmtebehandeling uit te voeren, warmtebehandelingsmethoden waaronder gloeien, normaliseren, normaliseren en ontlaten, blussen en ontlaten . Om de efficiëntie van de warmtebehandeling te garanderen, worden de meeste hardheidswaarden van het werkstuk gespecificeerd binnen een bepaald hardheidsbereik en enkele onder een bepaalde hardheidswaarde. De Brinell-hardheidsmeter wordt bij de meeste hardheidstestmethoden gebruikt, terwijl de Rockwell-hardheidsmeter bij enkele wordt gebruikt. Individuele grote werkstukken kunnen worden gebruikt in de Shawwell-hardheidsmeter of de Richter-hardheidsmeter.

Zoals we allemaal weten, is de hardheidstest vanvervalsingenmaakt voornamelijk gebruik van Brinell-hardheidsmeter, standaard- of gebruikerstekeningvereisten zijn ook meestal Brinell-hardheidswaarden, een verscheidenheid aan soorten smeedstukken moet stuk voor stuk worden getest, elk werkstuk vereist ook de detectie van meerdere punten.

Voor kleine smeedstukken kan het direct op de Brinell-hardheidsmeter op de bank worden getest. Grote en middelgrote smeedstukken kunnen niet naar de desktopcomputer worden verplaatst om te testen. Er zijn twee soorten hardheidstestmethoden, de ene is om een ​​draagbare Brinell-hardheidsmeter te gebruiken, de andere is om een ​​andere draagbare hardheidsmeter te gebruiken, gemeten en vervolgens omgezet in de Brinell-hardheidswaarde.

Smeedstukken zijn over het algemeen slechts blanco's van mechanische onderdelen. Na de productie van smeedstukken worden ze naar mechanische verwerkingsfabrieken gestuurd om te worden gesneden. Na het snijden moet een warmtebehandeling worden uitgevoerd. Warmtebehandelingsmethoden omvatten normaliseren, afschrikken - ontlaten, carboneren, nitreren, lokale hoogfrequente afschrikken, enz. Sommige werkstukken na warmtebehandeling kunnen direct als mechanische onderdelen worden gebruikt, en sommige moeten worden geslepen en andere eindbewerkingen en vervolgens worden gebruikt als mechanische onderdelen.

Vergeleken met de mechanische onderdelen die met andere methoden worden verwerkt (zoals extrusie, walsen, gieten, enz.), hebben de mechanische onderdelen die uit de blanco van gesmede onderdelen worden verwerkt, uitstekende uiteindelijke resulterende eigenschappen. Deze werkstukken moeten een goede taaiheid hebben, maar ook om de gespecificeerde hardheid te bereiken, waarbij het werkstuk onder gebruiksomstandigheden de sterkte, slijtage, oppervlaktehardheid of lokale hardheid en andere eigenschappen heeft. Daarom moet na de warmtebehandeling van het werkstuk om precisiehardheidstesten uit te voeren, het gebruik van een hardheidsmeter een Rockwell-hardheidsmeter zijn. Bench Rockwell-hardheidsmeter kan worden gebruikt wanneer het werkstuk klein is. Draagbare Rockwell-hardheidsmeter moet worden gebruikt wanneer het werkstuk groot, zwaar of lang is. Als er geen draagbare Rockwell-hardheidsmeter beschikbaar is of als de nauwkeurigheid van de hardheidstest niet hoog is, gebruik dan een Shaw-hardheidsmeter, Richter-hardheidsmeter of Hammer Brinell-hardheidsmeter.