Enkele van de problemen waarmee de staalindustrie momenteel wordt geconfronteerd

Momenteel wordt de staalindustrie geconfronteerd met een aantal onvermijdelijke problemen, zoals overcapaciteit, industriële concentratie enzovoort. Dus hier is een gedetailleerde uitleg van de staalindustrie die met een aantal problemen wordt geconfronteerd.

Problemen in de branche:

(1) De productiecapaciteit is nog steeds buitensporig en de voordelen van ondernemingen zijn gepolariseerd. Eind 2014 had China's productiecapaciteit voor ruw staal 1,16 miljard ton bereikt, nog steeds op een hoog niveau. In termen van bedrijfsefficiëntie behaalden de 20 belangrijkste grote en middelgrote ondernemingen een totale winst van 28 miljard yuan, goed voor 92% van de totale winst van de industrie; Er waren 19 verlieslatende ondernemingen, met een cumulatief verlies van 11,6 miljard yuan, en het winstniveau van de ondernemingen was ernstig gepolariseerd.

(2) De financiële situatie van ondernemingen is niet effectief verbeterd en het probleem van het intrekken van bankleningen en dure financiering is prominent aanwezig. In 2014 bedroeg de activa-passivaratio van de belangrijkste grote en middelgrote ijzer- en staalondernemingen 68,3 procent, een daling van 0,8 procentpunt op jaarbasis, maar 11 procentpunt hoger dan in 2007, toen de sector het beste presteerde. Onder invloed van de strikte controle van het banksysteem op industrieën met overcapaciteit en de kredietschaal van staalhandelsondernemingen, heeft de bank de rente op leningen van de staalindustrie verhoogd. In 2014 bedroegen de financiële uitgaven van de belangrijkste grote en middelgrote staalondernemingen in totaal 93,83 miljard yuan, een stijging van 20,6% op jaarbasis, wat meer is dan 3 keer de winst van de onderneming. Sommige banken hebben grote hoeveelheden leningen verstrekt aan bedrijven, druk op leningen, staalbedrijven hebben daarom de productie stopgezet of zelfs failliet verklaard.

(3) De industriële concentratie wordt verminderd en homogene concurrentie wordt verder verspreid naar hoogwaardige producten. De efficiëntie van de ijzer- en staalindustrie is niet goed, de fusie- en reorganisatiebereidheid van ondernemingen neemt af. In 2014 was de productie van de top 10 producenten van ruw staal goed voor 36,6 procent van de totale productie van het land, een daling van 2,8 procentpunten op jaarbasis. De hoogwaardige plaatprojecten van grote ijzer- en staalbedrijven zijn meestal hoogwaardige producten zoals autoplaat en elektrisch staal, die tekenen van overdaad hebben vertoond. De marktdruk van laagwaardig georiënteerd elektrisch staal, niet-georiënteerd elektrisch staal en autoplaten van gewone kwaliteit wordt verder vergroot en de homogeniseringsconcurrentie van hoogwaardige producten wordt steeds intensiever.



(4) De export van producten nam aanzienlijk toe, waardoor handelsfricties en conflicten toenam. In 2014 was het geëxporteerde staal van China goed voor 32,2% van het wereldwijde staalhandelsvolume, een recordhoogte. In de eerste 11 maanden werd in totaal 39,76 miljoen ton boorstaal geëxporteerd, goed voor ongeveer 47,5% van de huidige periode. Veel landen hebben handelsbeschermende maatregelen genomen tegen Chinese staalproducten. In 2014 bereikte het aantal handelsherstelmaatregelen dat door het buitenland tegen Chinese staalondernemingen werd gelanceerd, 40. Naast de oorspronkelijk ontwikkelde landen in Europa en de Verenigde Staten, voegden de landen die het onderzoek begonnen ook ontwikkelingslanden toe in Azië, Afrika en Latijns-Amerika, en de reikwijdte werd geleidelijk uitgebreid.







(5) Vloerstaal, geen fenomeen van kaartverkoop verstoort de staalmarkt, eerlijke concurrentie op de markt moet worden opgelost. Getroffen door de recessie van de industrie, hebben sommige kleine en middelgrote ondernemingen illegale middelen gebruikt, zoals de productie van vloerstaal en verkoop zonder kaartjes om marktaandeel en winst te behalen, wat de eerlijke concurrentieomgeving op de markt ernstig heeft verstoord, de marktruimte van formeel geëxploiteerde ondernemingen, en bood leefruimte voor achtergebleven productiecapaciteit, wat niet bevorderlijk is voor de gezonde ontwikkeling van de industrie.