De stappen van het smeedproces zijn als volgt. Het berekenen en stansen is een van de belangrijke schakels om de materiaalbezettingsgraad te verbeteren en de afwerking van de blanco te realiseren. Te veel materiaal zorgt niet alleen voor afval, maar verergert ook de matrijsslijtage en het energieverbruik. Als de blanking geen kleine marge laat, zal dit de moeilijkheid van procesaanpassing vergroten en het afwijzingspercentage verhogen. Bovendien heeft de kwaliteit van het snijvlak ook invloed op het proces en de smeedkwaliteit.
Het doel van verwarming is om de smeedvervormingskracht te verminderen en de plasticiteit van het metaal te verbeteren. Maar verwarming brengt ook een reeks problemen met zich mee, zoals oxidatie, ontkoling, oververhitting en verbranding. Nauwkeurige controle van de begin- en eindtemperatuur van het smeden heeft grote invloed op de structuur en eigenschappen van het product.
Vlamovenverwarming heeft de voordelen van lage kosten, sterke toepasbaarheid, maar de verwarmingstijd is lang, gemakkelijk om oxidatie en decarbonisatie te produceren, de werkomstandigheden moeten ook voortdurend verbeteren. Elektro-inductieverhitting heeft de voordelen van snelle verhitting en minder oxidatie, maar kan slecht worden aangepast aan productvorm, grootte en materiaalverandering.
Smeden wordt geproduceerd onder invloed van externe kracht, dus de juiste berekening van de vervormingskracht is de basis voor het selecteren van apparatuur en het controleren van de matrijs. De spannings- en spanningsanalyse van het vervormde lichaam is ook nodig om het proces te optimaliseren en de microstructuur en eigenschappen van smeedstukken te beheersen.
De belangrijkste analysemethoden van vervormingskracht zijn de belangrijkste spanningsmethode, die niet erg strikt is, maar relatief eenvoudig en intuïtief, en die de totale druk en de spanningsverdeling op het contactoppervlak tussen het werkstuk en het gereedschap kan berekenen.
De sliplijnmethode is strikt voor problemen met vliegtuigspanning en het is intuïtiever om de spanningsverdeling voor lokale vervorming van hoge onderdelen op te lossen, maar het toepassingsgebied is beperkt. De bovengrensmethode kan de overschatte belasting geven en het bovengrenselement kan ook de vormverandering van het werkstuk tijdens vervorming voorspellen.